هر یک از دو نفـرى که میان آنها نزاعى واقع شده و یکـى از آن دو رضایت دیگرى را بجـویـد ، سبقت گیـرنـده اهل بهشت خـواهـد بــود.
داشتم صدای شهیدی را گوش میدادم .می گفت به خاطر خوشایند دیگران جهنم را به جان نخرید.دارم به این فکر میکنم که چند بار شده که برای خوشایند تو کاری را انجام داده ام که بهشت رابخرم.
این روزها دارم چه کار میکنم که یادت نیستم،خودم هم نمی دانم.انقدر خودم را مشغول دنیا وکارهای دنیا کرده ام که وقت برای با تو حرف زدن ندارم.دلم تنگ شده... تنگ روزهای خوش با توسخن گفتن.دوباره حرفهایم دارد رنگ وعده های همیشگی را می گیرد ومن اما نمی دانم چرا هیچ وقت نمی توانم حال وهوایش را ثابت نگه دارم.خسته ودلمرده شده ام از این همه تغیرهای بی اساس وبی پایه.تغیری که رنگ وبوی تورا نداشته باشد به درد نبودن می خورد تا هرچیز دیگر.حتی بقیه ی دوستانم هم فهمیده اند که من مثل سابق نیستم چه برسد به تو که هر روز با تودرد ودل می کردم وحال.... می دانم که پیچک ها هم از غصه حرف نزدن من با تو خشکیده اند.دلم دیگر درسینه ام مرده وبوی تعفنش همه جارا پرکرده.این را از نگاه های مردمانی که از کنارم می گذرند می فهمم.عجیب است که چرا خودم بویش را حس نمی کنم. بهانه ی تمام حرفهایم.می شود باز هم تو دلم را بتکانی از این همه بوهای عجیب وغریب؟!دلم نیاز به خانه تکانی دارد.کمکم میکنی؟!رویم نمی شود با این دلم صدایت بزنم.شاید دلیل دیگر نیامدنم همین باش.دستی به دلم بکش تا دوباره روی برگشتن پیدا کنم برای درد ودل با تو... .
